Σαμοθράκη καλοκαίρι 2021. Στο νησί από όπου έβλεπε όπως λέει ο μύθος της Ιλιάδας ο Ποσειδώνας από το βουνό Σάος τον Τρωικό πόλεμο , πηγαίνω από 16 χρονών. Το έχω επισκεφτεί πάνω από δέκα φορές και κάθε φορά στον τόπο αυτό ζούσα πολύ έντονες λόγω ηλικίας και φίλων καταστάσεις. Τελευταία φορά είχα πάει το 2010 και καθώς έφευγα από εκεί είπα ότι σε αυτό τον τόπο θα ξαναέρθω μετά από μια δεκαετία. Την επόμενη φορά θέλω να είμαι διαφορετικός ηλικιακά όταν ξαναέρθω σε αυτό το μέρος.
Για το νησί και την ενέργεια που αποπνέει δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Τα νερά με τους πολλούς καταρράκτες , τα ατελείωτα πλατάνια, οι Θέρμες , η Χώρα, ο αρχαιολογικός χώρος , το δημοτικό κάμπινγκ, αλλά κυρίως η αίσθηση ότι έρχεσαι σε επαφή με τον εσωτερικό σου εαυτό ,όλα αυτά μαζεμένα σε έναν τόπο. Μόνο που τώρα άφησα την τρέλα της νιότης και περιηγήθηκα στο νησί πιο πολύ σαν θεατής . Μαζί μου μια παλιά φιλμάτη φωτογραφική μηχανή (Canon A1), με έναν 50άρη φακό και η Μαρία που επισκέφτηκε το νησί για πρώτη της φορά. Φωτογραφικά θέλησα οι φωτογραφίες μου να είναι έγχρωμες με μια παλιά νότα (kodak gold 200) θέασης του ”τόπου”.
Τελικά αξίζει σε ένα μέρος να επανέρχεσαι μετά από χρόνια για να δεις τον εαυτό σου πόσο έχει αλλάξει στον τρόπο που βλέπει τα πράγματα και κινείται εντός αυτών.
